در چهار راه بی مکانی

حوالی کوچه ی تنهایی

پشت پنجره ی انتظار برف میبارد

زمین سفید میشود

اما هیچ رد پایی سفیدی کوچه را به سمت خانه ی دلم سیاه نمیکند

مینوازم آرام

برای دانه برف هایی که رقصان زمزمه میکنند

سکوت..سکوت..سکوت..

سکوتهای سیاه را از دفتر نتم خط میزنم

امشب  سازم با ساز آسمان

تنها نت سفید میبارد